به گزارش پایگاه خبری مفاز، یکی از مصادیق آشکار آزادی بیان در جهان رسانه‌ای شده امروز، جریان آزاد اطلاعات است. این مقوله نیز به یکی از پرچالش‌ترین مباحث زندگی بشر مبدل گشته و نزاع‌های بسیاری بر سر آزادی دسترسی و عرضه اطلاعات، کیفیت و کمیت آن، مصادیق و حقوق افراد در این باب، در حوزه‌های مختلف ارتباطی، فرهنگی و حقوقی در گرفته‌است. با وجود تمام این کشمکش‌ها و نزاع‌ها، اما استانداردهایی نیز در عرف بین‌الملل پذیرفته شده که وجود آن‌ها نمودی از آزادی بیان محسوب می‌شود.
برخورداری از رسانه در اشکال مختلف دیداری و شنیداری، بارزترین استاندارد در این زمینه است. در جمهوری اسلامی ایران، اقلیت‌های دینی، مطابق قانون، همچون سایر شهروندان، حق فعالیت رسانه‌ای در چهارچوب حدود و مقررات تعیین شده دارند. استقلال رسانه‌ای و فعالیت مطبوعاتی اقلیت‌های دینی در ایران، به حدی است که برخی از رسانه‌های تخصصی اقلیت‌ها به مرجع خبری ملی و فراملی تبدیل شده‌اند.برخی از رسانه‌های اقلیت‌های دینی عبارتن‌اند از:
مسیحیان( ارامنه و آشوریان): مؤسسه مطبوعاتی آلیک، فصلنامه پیمان، ماهنامه آراکس، دو هفته‌نامه هویس، ماهنامه ندای حقیقت، ماهنامه روش آشوریان و هفته‌نامه پیام آشوریان، از جمله مطبوعات چاپی مسیحیان بوده و سایت‌های خلیفه‌گری ارامنه تهران، پانوراما، نیوت، سایت حزب داشناک، آرمن پرس، رادیو آشوری و… از تارنماهای ارامنه در فضای مجازی می‌باشد.
نشریات کلیمیان: نشریه تموز و ماهنامه افق بینا.
رسانه‌های زرتشتی: ماهنامه فروهر، هفته‌نامه امرداد، ماهنامه پارسه، سایت خبری تحلیلی برساد، سایت امرداد، سایت همازور و…
نکته قابل تأمل در خصوص فعالیت‌های مطبوعاتی اقلیت‌های دینی، استقلال مثال‌زدنیشان در امور چاپ و نشر است. اقلیت‌های دینی، نه تنها مجوز فعالیت مطبوعاتی به صورت کاملا مستقل و خاص خود را دارند، بلکه از امکانات قابل قبولی نیز در این زمینه برخورپار هستند که برای بسیاری از مطبوعات عمومی، امکان‌پذیر نیست. نمونه بارز این استقلال رسانه‌ای، مؤسسه مطبوعاتی آلیک است که با ۸۰ سال خدمت و چاپخانه تخصصی، یکی از قدیمی‌ترین و‌شناخته‌شده‌ترین مطبوعات ارامنه در ایران و خارج از کشور می‌باشد. مؤسسه مزبور، ضمن انتشار روزنامه به زبان ارمنی، تارنمای دو زبانه آلیک را نیز تغذیه می‌کند.
