پایگاه خبری مفاز – این روزها که بارش باران مناطقی از کشور را دچار سیل و خسارت کرده است، باید منتظر تحرکات جدیدی ازسمت بهائیان بود که به دستور تشکیلات به ماهیگیری از چنین آب‌های گل‌آلودی می‌پردازند. تجربه نشان داده آشفتگی و نابسامانی‌هایی که در بلایای طبیعی مثل سیل و زلزله ایجاد می‌شود، همواره برای بهائیان فرصتی بوده که به عرض اندام بپردازند.
آن‌ها مأمورند تا به بهانه جامعه‌سازی و اقدامات اجتماعی از نیازمندی‌های منطقه آسیب‌دیده استفاده کرده و به بهانه روحیه دادن به کودکان، برخی کمکهای ظاهری و حتی نفوذ در مؤسسات خیریه شناخته‌شده و مردمی و سوءاستفاده از اعتبار آن‌ها، به بطن جامعه نفوذ کرده تا با شناسایی افراد یا محیط‌های مستعد، با آن‌ها تعاملی مستمر ایجاد کرده و به تبلیغ یا گسترش رویکردهای تشکیلات بهائی بپردازند. چراکه به دستور تشکیلات می‌بایست «در بطن این مصیبت، قدرت وحدت، همکاری و اقدام جمعی را برای بازسازی محيط اطراف خود و تقويت آن دسته از روابط معنوی و اجتماعی که همسایگان را به هم پیوند می‌زند کشف»(۱) کنند.
تشکیلات سازمان‌یافته بهائیت، برای روابط معنوی و اجتماعی که از آن دم می‌زند،برنامه‌ریزی دقیقی داشته و متأسفانه اینطور نیست که دغدغه کمک به هم‌نوع، باعث کشیده شدنشان به مناطق بحران‌زده باشد، بلکه به دنبال این هستند که مردم در پی این کمکهای ظاهری، احساس کنند که « این پروژه‌ها نه تنها کمک عملی فراهم کرده است، بلکه فضایی برای همسایگان و دوستان ایجاد کرده که دور هم جمع شده، تأمل، دعا و مطالعه کنند.»(۲)
چرا امدادرسانی‌ها باید به جلسات مطالعه کتب بهائی و دعاهایی کشیده شود که مخاطبان آن، از هویت اصلی امدادرسانان بی‌اطلاعند؟ اگر نیت بهائیان خیر است، چرا ابتدا در پوشش امدادگر در محل حاضر می‌شوند اما کم‌کم به سمت تبلیغ و بعضاً نشر اباحی‌گری در محل پیش می‌روند؟!
این نقشه بهائیت نه فقط در ایران که در بسیاری از کشورهای مستعد نیز دنبال می‌شود و در برخی مناطق تا آنجا پیش رفته که مردم آسیب‌دیده با خوش‌قلبی و ناآگاهی از نیت اصلی تشکیلات، در ازای کمکهای ظاهری بهائیان، زمین‌های خود را در اختیار نمایندگان جامعه بهائی قرار داده‌اند!
پی‌نوشت:
1. سایت مربوط به بهائیت، «اقدامات جمعی در هنگام بروز بلایای طبیعی».
2. همان.
