به گزارش پایگاه خبری مفاز، روز ششم فروردین که (خرداد روز) است و متعلق به فرشته مقدس خرداد است بزرگترین جشن ایرانیان باستان بود زیرا بنابر عقاید زرتشتیان، زرتشت در چنین روزی متولد شد و باز در چنین روزی به پیامبری برگزیده شده است. زرتشتیان ایران این عید را جشن (هفدرو) می گویند. پارسیان هندوستان و پاکستان این روز را به نام خرداد سال جشن می گیرند و دسته دسته به آدریان ها جهت نیایش رو می آورند. در واقع در چنين روزي اشوزرتشت در دوران امپراطوري لهراسب در كنار رود درجي اروميه, چشم به جهان گشود. چون نام پدر زرتشت اسپنتمان بود پس از تولد او را زرتشت اسپنتمان ناميدند. در همين روز يعني خرداد و فروردين ماه زرتشتي و به عبارتي 6 فروردين ماه خورشيدي, در زمان شاه گشتاب كياني, زرتشت بزرگ از جانب اهورامزدا به پيامبري برگزيده شد.
در این روز به باور زرتشتیان ایران (و نه زرتشتیان هند) پیامبر ایرانی از مادر زاده شده‌است. زرتشت در سن سی سالگی در همین روز به پیامبری برگزیده شده‌است و با همین انگیزه و پی آمدهای سرنوشت ساز دیگری که در تاریخ گذشته ایرانیان رخ داده‌است. برخی از زرتشتیان این روز را جشن می‌گیرند و گرامی می‌دارند. آنها در این روز به نیایشگاه ها و آدریان محل سکونت خود می‌روند و با تهیه آش رشته و سیرک خوراکی‌های سنتی و اجرای مراسم آفرینگان و جشن خوانی خورداد و فروردین ماه را در هر سال گرامی می‌دارند. همچنین زرتشتیان زاده شدن فرزندان، چه پسر و چه دختر را گرامی می‌دارند.
در گذشته هنگامی که کودکی از مادر متولد می‌گردید، پدر او در همان سال به یاد فرزندش نهالی از درخت همیشه سبز مانند: سرو، مورد یا کاج را در جایی مناسب در خاک می‌نهاد و برای رشد و سر سبزی این درخت نیز مانند فرزندش کوشش می‌نمود. از رسوم ایرانیان باستان در روزگار گذشته برگزاری روز زاد روز برای خود و فرزندان بوده است.
موبد كورش نيكنام، كليت پيام زرتشت را در هومت, هوخت و هورز يعني گفتار, پندار و كردار نيك ميداند و معتقد است: پيامي كه زرتشت در گاتاها بر آن تاكيد ميكند، خردمندي، تساوي, آزادي, تساوي حقوق انسانهاست و آيين زرتشت آيين مهرباني و صلح است.
وي ششم فروردين را روز هودرو يا هفتاد و دو رويداد بيان كرد و افزود: عدد هفتاد و دو در آيين ايراني, عددي مقدس است و در اين روز هفتاد و دو رويداد اهورايي بزرگ داشته ميشود كه از جمله آنها زادروز آشوزرتشت است.
زرتشت انسان را از جانب اهورامزدا مامور ميكند كه جايگاه انسان بودن خود را در گذر زندگي نسبت به توانمنديهاي فكري, جسمي, معنوي و مادي خود پيدا كند. بر اساس اين، انسان در آييني كه زرتشت بنا نهاد، مكلف است تا عليه دروغ و پلشتيهاي فكري طغيان كند و بر ضد بدفكري و كژانديشي بشورد. زرتشت انسان را آفريننده سرنوشت خويش ميداند و مسئوليت رهايي از گناه و كردار بد را به صورت كل متوجه انسان ميداند. زرتشت آريائيان و كل جهان را به شادي ترغيب ميكند و تساوي را از صفات اهورايي ميپندارد.
