به گزارش پایگاه خبری مفاز، فرقه بتریه یکی از فرقه های زیدیه شمرده می شود. براساس برخی منابع، این گروه پیش از قیام زید بن علی در کوفه حضور داشتند و با پذیرش امامت زید بن علی در شمار زیدیه قرار گرفتند.
مقاله حاضر، بتریه را به عنوان بخشی از جریان حدیثی کوفه، یک گروه پیش زیدی می داند که نقش فعال و تأثیرگذاری در مناسبات فکری و فرهنگی داشتند و با این پیش فرض می کوشد به بررسی تعامل امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام با آنان بپردازد.
مطالعات تاریخی نشان می دهد سبک این دو امام در تعامل با این گروه، مبتنی بر دو راهبرد مستقیم و غیرمستقیم بوده است.
راهبرد مستقیم ایشان که در قالب مدارا، پرهیز و احتیاط در رویارویی با بتری مذهبان جلوه نمود، سبب شد وحدت اجتماعی شیعیان
حفظ شود و علاوه بر هم گرایی در باورهای مشترک، بیشترین کوشش ممکن برای جذب آنان انجام شود.
راهبرد غیر مستقیم که نمود آن در روشن گری، هدایت گری و نخبه پروری بود، علاوه بر حفظ جان و عقاید امامی مذهبان، انزوای بتریه را
از یک سو و نظام مند شدن باورهای فقهی و کلامی امامیه، پرورش نخبگان، شکل گیری نظام آموزشی امامیه در کوفه و توسعه تشیع را از سویی دیگر در پی داشت.
تعامل اهل بیت علیهم السلام با عالمان و پیروان گروه های عقیدتی و مذهبی چگونه بوده است؟
عالمان و دانشمندان اسلامی بارها به این پرسش پاسخ داده اند ولی به نظر می رسد می توان با ورود به زمان و مکان خاصی و تمرکز بر گروهی مشخص جزییات دقیق و واقع بینانه تری از این تعامل بدست آورد و با توجه به اسوه بودن اهل بیت علیهم السلام مجموعه رفتارها و گفتارهای آنان با گروه ها را به عنوان الگویی کارآمد بررسی کرد.
