به گزارش پایگاه خبری مفاز، وقتی گروهی، با اعتقاد به یک مساله ماورایی شکل می گیرد، سیستم تشکیلاتی سازمان یافته ایجاد می شود که رابطه جذاب و قوی بین پیشوای فرقه و پیرو، از ویژگی های آن است.
(منظور از مساله ماورایی، مسائل فرازمینی و عجیب نیست، فقط می تواند تصور این باشد که ما از همه بهتر و بالاتر و خاص تر هستیم!)
این سیستم، از اعضای خودشون تعهد و وفاداری زیاد طلب می کنند، و اعضا سعی میکنند ابراز تعهد و خودنمایی کنند. کم کم این ابراز تعهد، شکل افراطی و انحصاری خود را نشان می دهد و کل ساختار تشکیلاتی، افراطی عمل می کند؛ هرچند در ظاهر، جلوه ای دوستانه و عادی داشته باشد.
اما مشکل اصلی چیست؟
پیامد و آسیب چنین سیستمی که معمولا اهداف آرمانی و دور از دسترس دارد، باعث می شود هر فرد «خود»ش را فراموش کند و از دست بدهد. عواقب این مساله برای فرد، علاوه بر تضاد درونی، شکلی از انحراف است.
یعنی افراد عضو فرقه، هرکدام شبیه یک بمب هستند، کنار هم فعالیت می کنند و ظاهر ساده و آرام دارند؛ اما هم برای خود و هم برای اطرافیان، بشدت خطرناک و آماده انفجارند..!
