به گزارش پایگاه خبری مفاز، عوامل مختلفی باعث می‌شوند که افراد، احساس حقارت کنند. این مسئله وقتی عمومی شود تبدیل به یک حقارت عمومی و ملی و فراگیر می‌شود. کشور کره سال‌ها تحت سیطره و استعمار و تصرف کشورهای همسایه بوده است. ژاپن بیشترین تحقیرها را به ملت کره وارد کرده است. دولتمردان کره از این حقارت ملی، به‌عنوان یک وسیله جهش برای رشد اقتصادی و فرهنگی استفاده کرد. آسیب‌های رشد اقتصادی در کره فراوان است. در بُعد رشد و توسعه فرهنگی، با بررسی موج کرهای متوجه می‌شویم فرهنگ کره هم در خدمت رشد اقتصادی برنامه ریزی شده است و خلأ جهان بینی الهی و انسانی باعث شده است که مسیر توسعه و پیشرفت کره انحرافی باشد و متاسفانه این روش پیشرفت انحرافی الگوی دیگر کشورها قرار بگیرد.
امروزه موج کرهای همانند فرهنگ غرب، ریشه دیانت و انسانیت را از بین می‌برد و مخاطبان بویژه نوجوانان را در این گرداب کرهای غرق می‌کند. نوجوانان هوادار موج کره ای در دام ظاهرگرایی، همجنس بازی و… گرفتار می‌شوند و این ثمره موج کرهای است. موج کرهای یک سبک زندگی انحرافی است که معنویتی ظاهرگرا و پوچ را تبلیغ می‌کند.
مشکل بعدی که جمع کثیری از کره‌ای‌ها بدان دچار شدند خود شیفتگی است. باید گفت کره‌ای‌ها برای رفع حقارت ملی دچار افراط شدند و دچار خودشیفتگی گشتند. اصطلاحاً «از آن وَر بام افتادند». توسعه فرهنگی با سرعت بالا و بدون لحاظ کردن معیارهای انسانی و اخلاقی، باعث شد مردم کره و خصوصا آیدول ها دچار خودبرتربینی و خودشیفتگی و کمال‌گرایی افراطی شوند که خود این مسئله یک آسیب دیگر است.
البته خودتحقیری و عدم کرامت نفس در خیلی از آیدول ها و مردم کره هنوز وجود دارد ولی تظاهر می کنند که اینگونه نیست. ولی می‌بینیم تعداد زیادی از آیدول‌های[1] کی‌پاپ و کی‌درام و… در اوج شهرت خودکشی می‌کنند یا دچار افسردگی می‌شوند. بعضی از آیدول‌ها قبل از خودکشی علت خودکشی خود را آزارهایی که توسط پیام های فضای مجازی داشتند، بیان کرده بودند.
رئیس انجمن روانشناسی اجتماعی ایران دکتر مجید صفاری نیا[2]در این رابطه بیان می‌کند: واژه مخالف خودتحقیری، خودشیفتگی است. وی در پاسخ به این سوال که بنابراین این گفته که رویه موجود در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی باعث افزایش خود تحقیری در جامعه می شود، نمی تواند یک قاعده کلی باشد؟ اظهارداشت: «نمی‌توانیم این طور بگوییم که فضای مجازی و شبکه های اجتماعی باعث افزایش خود تحقیری در جامعه می‌شوند. زیرا درباره بسیاری از افراد شبکه های اجتماعی هیچ تأثیری روی آنها ندارد. ممکن است فردی دارای شرایط اقتصادی پایینی باشد اما از عزت نفس مطلوبی برخوردار باشد و بنابراین برای او تصاویر شبکه های اجتماعی اصلاً مهم نیست. وی توضیح داد: این طور نیست که فضای مجازی بتواند اثر بیشتری روی این افراد بگذارد. این افراد در فضای واقعی زندگی هم ممکن است با این احساس مواجه شوند. برای مثال اگر این فرد به یک سوپرمارکت برود و چیزی بخرد و صاحب مغازه باقی پول او را به کندی پرداخت کند، او تصور می‌کند که چون وضع پایینی داشته‌ام پولم را به کندی پرداخت کرده است. صفاری نیا افزود: بنابراین کسی که احساس حقارت می‌کند در هر فضایی احساس حقارت می‌کند و فضای مجازی یکی از این فضاها است.»[3]
ما در این موج کرهای می بینیم که آیدول‌ها تبدیل به بُت شده‌اند و عملا مورد ستایش افراطی فن‌ها[4] قرار گرفته‌اند. همچنین فن‌ها آیدول‌ها را به عنوان الگوی زندگی در جهات مختلف انتخاب کرده‌اند. خداوند همه انسان‌ها را برابر دانسته است و برتری انسان‌ها به تقوا است نه به زیبائی ظاهری و شهرت و ثروت و محبوبیت.
خداوند علت برتری یک فرد بر دیگری را ظاهر نمی‌داند و تفاوت ظاهری را در حکمتی اینگونه بیان می‌کند: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَىٰ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ۚ إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ[حجرات/13] ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و ملت ها و قبیله ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید. بی تردید گرامی ترین شما نزد خدا پرهیزکارترین شماست. یقیناً خدا دانا و آگاه است.» در حالی که در عصر حاضر انسان‌ها به خاطر ثروت، قدرت، شهرت، زیبائی ظاهری و… یک شخص در مقابل او کرنش و احترام کنند و حتی سجده می‌کنند.
به قول اقبال لاهوری:
آدم از بی بصری بندگی آدم کرد گرچه خود داشت ولی نذر قباد و جم کرد
یعنی از خوی غلامی ز سگان پست تر است من ندیدم که سگی پیش سگی قد خم کرد
پی‌نوشت:
[1]. خوانندگان و افراد مشهور محبوب
[2].دکتری تخصصی روانشناسی (روان شناس اجتماعی)
[3]. خبرگزاری فارس، 6/7/1400
[4]. طرفداران افراطی
