به گزارش پایگاه خبری مفاز، در بسیاری از فرقه ها اعم از بهائیت یا فرقه های نو ظهور اگر نتوانند منتقدان را از راه هایی مانند ارعاب، تهدید، تحقیر و تمسخر ساکت کنند، به بایکوت کردن و طرد شخص روی می آورند.
طبق این قانون فرقه ای، فرد منتقد به سرعت از جانب اعضای فرقه بایکوت می‌شود و هر گونه ارتباط با وی به منزله مشارکت در جرم وی محسوب می‌شود.
از آنجا که معمولا افراد در مناسبات فرقه ای، به وسیله ازدواج های درون فرقه ای در شبکه محکمی از روابط، گیر می‌افتند، بنابراین بیرون زدن از این شبکه درهم تنیده، کاری به شدت دشوار و رنج‌آور خواهد بود و به همین میزان، تحت بایکوت قرار گرفتن نیز می تواند کنترل روحی و روانی فرد منتقد را از دستش خارج کند. بنابراین دیری نمی پاید که منتقد بایکوت شده، باید به اشتباهاتش اعتراف کرده و در حضور دیگران از همه مواضع خود برگردد و به اصطلاح توبه می‌کند.
ممنوعیت ارتباط سایر اعضا با منتقد طرد شده، مکانیسمی است که در آن علاوه بر آنکه فرد منتقد تنبیه می‌شود، موجب می‌شود سایرین نیز از محتویات نقدهای او آگاهی نیابند و جلوی هر گونه انتشار افکار انتقادی در فرقه گرفته شود.
