به گزارش پایگاه خبری مفاز، انسان برای طی مسیر زندگی نیاز به نقشه راه دارد. نیاز به یک برنامه کامل دارد که بتواند به تمام نیازهایش جواب دهد. بخشی از نیازهای انسانها با تعقل و قوانینی که عقلاً وضع می کنند حل می شود، ولی بخشی از ساحت وجودی انسان، نیاز معنوی است و این نیاز با یک برنامه کامل و هماهنگ با سایر ساحت های وجودی انسان برطرف می شود که اصطلاحاً به آن دین می گویند. دین به پرسش های اساسی بشر جواب می دهد و نوع رفتار انسان و ارتباطش با زندگی پس از مرگ را بیان می کند.(1)
«اوشو» یکی از افرادی است که مدعی است راه سعادت و جواب گوئی به نیاز معنوی و دینی بشر را کشف و ارائه کرده است.
می شود دین اوشو را «ترویج رابطه جنسی افراطی» نامید. یکی از اعمالی که هنگام برگزاری مراقبه در تجمعات طرفداران اوشو انجام می شود رابطه جنسی آزاد است. اوشو رابطه جنسی را مقدس می شمارد و مدعی است با افراط در انجام آن انسان به مرحله وجودی بالاتری در نفس خود وارد می شود که آن الهی بودن است.(2)
اوشو در این باره می گوید: «می خواهم به شما بگویم که رابطه جنسی، الهی است»(3) «راهی برای رفتن به فراسوی رابطه جنسی وجود دارد، می توانید به ورای ارتباط جنسی بروید، معنی«از رابطه جنسی تا فراآگاهی» همین است.»(4)
بدیهی است که رابطه جنسی بخشی از طبیعت وجودی انسان است و باید به صورت متعادل، این غریزه اشباع شود که راه درست آن ازدواج و تشکیل خانواده می باشد. اما انحصار کردن زندگی مذهبی به رابطه جنسی یک امر غریب و غلط است اما اوشو این ایده را با صراحت مطرح می کند و بیان می کند: «فقط ارتباط جنسی باید بخشی از زندگی مذهبی شما باشد، باید چیزی مقدس باشد.»(5)
اوشو حتی تجربه معنوی داشتن را در رابطه جنسی معرفی می کند:«در پشت اشتیاق برای رابطه جنسی، یک تجربه ی مذهبی، یک تجربه روحانی وجود دارد.»(6) اوشو استدلال می کند که هنگام آمیزش جنسی و انزال، انسان از خود بی خود شده و نفس ناپدید می شود. در اوج کمال دینی نیز انسان نفس را کنار می گذارد و بی نفس می شود، لذا همان نتیجه ای که در نهایت مذهب و دین به آن می رسیم در هنگام رابطه وجود دارد لذا رابطه جنسی را مذهب معرفی می کند.(7). این یک قیاس باطل است. انسان در نوشیدن شراب و مستی هم از خود بیخود می شود یا هنگام زیاده روی در مصرف بعضی از مواد مخدر این گونه است، پس باید بگوئیم مصرف شراب و مواد مخدر هم مذهب الهی است.
پی‌نوشت:
(1).زندگی پس از مرگ با سعادت را اعمالی که در زندگی دنیایی انجام می دهیم رقم می زند. در عرفان های شرقی بحث تناسخ وجود دارد که زندگی پس از مرگ را قبول دارند ولی مدعی هستند روح انسان پس از مرگ از جسم متوفی خارج و در جسم دیگری حلول می کند. و معاد به معنای زندگی در بهشت و جهنم ادیان ابراهیمی را قبول ندارند.
(2). اوشو خداوند را به عنوان یک موجود متشخص انسان وار که بی همتا است و عالم و قادر است به معنائی که ادیان ابراهیمی خدا را معرفی می کنند قبول ندارد.
(3).اوشو، از رابطه جنسی تا فرا آکاهی، ترجمه محسن خاتمی،سی گل، 1381، تهران، ص3.
(4).همان.
(5).همان.
(6).همان، ص4
(7).همان، ص62
