پایگاه خبری مفاز – اوشو ماجرای تابناک بعثت پیامبر اسلام را این‌گونه معرفی می‌کند:
سال ۶۱۰ میلادی محمد در غاری در کوهستان حرا بود. همین که نخستین تجربه معنوی اش را درک کرد از اینکه مبادا دیوانه یا شاعر شده باشد ترسید. پس با اضطراب به نزد همسرش رفت و با ترس گفت: اندوهی دارم. من شاعرم یا جن زده ؟ او حتی برای از بین بردن خود به فکر پرت کردن خود از صخره های بلند هم افتاده بود. این حالت برای او مثل یک ضربه روحی قوی مثل نیروی بزرگی از عشق بود او به مدت سه روز مدام در حال لرزیدن بود. طوری که انگار به تب عمیقی و خطرناکی مبتلا شده بود. او ترسیده بود فکر میکرد که شاعر یا دیوانه شده است. در اثر این تجربه در محمد چشمه صوفیگری شیدن می‌گیرد.
همیشه هردوحالت شاعری و دیوانگی با هم همراه بوده است. او هردو بود. او هم شاعر و دیوانه بود. او دیوانه و عارف شده بود ۳۱” اما هنگامی که پیامبر اکرم (ص) در کوه نور غار حرا به بعثت برانگیخته شد. هیچگاه لقب صوفیگری به خود نداد و آموزش‌هایش را در مسیر صوفی گری معرفی ننمود. اوشو همانند کافران و دشمنان پیامبر اکرم (ص) در عصر ظهور اسلام پیامبر را متهم به دیوانگی و شاعری می کند با این تفاوت که آنان به طور مستقیم پیامبر را دیوانه و شاعر و ساحر می خواندند و اوشو در لوای تجربه معنوی و حالات شاعری و صوفی گری.
در قرآن کریم می خوانیم :” ما علمنه الشعر و ما ینبغی له ان هو الاذکر و قرآن مبین ۳۲” ما هرگز شعر را به او پیامبر نیاموختیم و شایسته او نیست که شاعر باشد این کتاب آسمانی – فقط ذکر و قران مبین است. در قرآن کریم به کرات به این نکته اشاره شده که کفار پیامبر اسلام و پیامبران هم عصر خود را دیوانه و ساحر و شاعر می خواندند در حالی که واقعیت چیز دیگری بود. خداوند در قرآن کریم می فرمایند : “کذلک ما اتی الذین من قبلهم من رسول الا قالوا ساحرا و مجنون۳۳”
تنها پيامبري كه اوشو به او ارادت دارد “زرتشت” است، آن هم بخاطر اينكه زرتشت گفته”من خدايي را مي پرستم كه قادر به رقصيدن باشد”. زماني كه اوشو اين مطالب را درباره پيامبران نقل مي كند مردم از او مي پرسند پيامبر واقعي كيست و چه افرادي را بايد پيامبر بدانيم؟، اوشو مي گويد پيامبران ما ماركس، نيچه و فرويد هستند، يعني همان افرادي كه طرز فكرشان به اوشو كمك كرده است.(1)
در جريان فلسفه و روانشناسي اين موضوع آمده است كه سه متفكر، انسان را از جايگاهي كه انبيا براي آنها ساخته بودند، پايين كشيده اند. يكي از آنها “داروين” بود كه گفت: “انسان موجود خاص و جداي از طبيعت نيست و انسان ادامه تكامل يافته حيوانات است روزي حيوان بوده و با تكامل انسان شده است”.(2)
“ماركس” هم ادعا دارد كه اصلا “انسان يك موجود كاملا اقتصادي است و مانند ماشين مي ماند و مي تواند خونه نشين باشد و يا كار كند” او با عقايد و نظراتش درباره انسان ها احساسات و عواطف انساني را زير سوال مي برد. “فرويد” هم مطرح مي كند: “انسان ها شناختي نيستند، بلكه عاطفي هستند”(3)
پی نوشت:
1) بخشی از گفتگوی حجت الاسلام عشقي با شبستان
2 و 3) همان
