به گزارش پایگاه خبری مفاز، سید ابوالفضل برقعی یکی از عالمان معاصر ایران است که دیدگاه‌های خاصی دارد و در برخی آثار خود که در نیمه دوم حیات علمیش تألیف شده، به اهل تسنن و گاه به وهابیت، گرایش پیدا کرده است.
این گرایش تا جایی است که عربستان سعودی، برخی از کتب او را با تجلیل و اکرام و با ذکر توصیفاتی بیش از ظرفیت علمی برقعی، منتشر کرده است.
از جمله مسائلی که به نام برقعی چاپ شده، انکار مسئله مهدویت است و این در حالی است که اعتقاد به ظهور مصلح آخرالزمان که نامش «مهدی» و از اولاد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است، مورد اتّفاق همه فرق و مذاهب اسلامی است؛ با وجود اختلافاتی که در مصاديق آن يافت می‌‌شود، ولی نسبت به اصل اين رخداد جهانی، اتفاق نظر وجود دارد. حتی در ادیان ابراهیمی، آیین‌‌های زرتشتی، هندو و بودایی نیز از وجود منجی با صراحت یاد شده است.
برقعی این مسئله را انکار کرده و برای اثبات عقیده خویش در این مسئله، به تضعیف روایات مرتبط با مهدویت روی آورده است و برای نشان دادن ضعف سندی روایات مرتبط با بحث مهدویت که در جلد 52 بحارالانوار آمده است، بدون ارائه مستندات لازم از کتب رجالی، این روایات و راویان آنها را تضعیف می‌کند.
به عنوان نمونه برقعی برای تضعیف این روایات، شخصیت “علی بن ابراهیم” را که در سلسه سند این روایات آمده است، شخصیتی معرفی می‌کند که اسلامی معیوب داشته و قول او را بی اعتبار می‌داند.[2] این در حالی است که علی بن ابراهیم، شخصیتی است که موثق بودن او، در کتب رجالی، به اثبات رسیده است.
به عنوان مثال، نجاشی که یکی از رجالیون سرشناس است، علی بن ابراهیم را شخصیتی مورد اطمینان در نقل روایات و دارای ایمانی ثابت و استوار معرفی کرده، که مورد اعتماد و دارای عقیده و مذهبی صحیح است.[3]
برقعی در ادامه نیز به جهت اطمینان بخشی به خواننده و ارائه توضیحات بیشتر در این زمینه، به کتابی دیگر از آثار خویش ارجاع می‌دهد. ارجاعاتی که غالباً غير واقعی و در کتاب مذکور و یا حداقل در چاپ‌هایی که در دسترس است، اثری از این استدلال مد نظر نیست.[4]
به عنوان مثال، ایشان در ادامه بحثی که برای اثبات عقیده خود که همان انکار مسئله مهدویت است، می‌گوید: «ما در كتاب عرض اخبار اصول بر قرآن و عقول، دليل‌های بسیاری را آورديم كه خود اهل بيت (علیهم‌السلام) از اخبار مهدی و اخبار انحصار ائمه (علیهم‌السلام) به دوازده نفر، اطلاعی نداشتند.»[5] این مطلب، در کتاب مذکور یا حداقل در چاپ‌های در دسترس اثری از آن نیست.
پی‌نوشت:
[1]. برقعی، ابوالفضل، بررسی علمی در احادیث مهدی، ص40.
[2]. همان، ص184.
[3]. قمی، تفسیر القمی، مقدمه، ج1، ص8.
[4]. برقعی، ابوالفضل، بررسی علمی در احادیث مهدی، ص410. (سميرا مهدی‌نژاد، حضرت مهدی عجل‌الله‌فرجه رايت هدايت: پاسخی به ابوالفضل برقعی در كتاب «بررسی علمی در احاديث مهدی»، ص61.)
[5]. برقعی، ابوالفضل، بررسی علمی در احادیث مهدی، ص410.
