به گزارش پایگاه خبری مفاز، مهره‌های فرقه ضاله بهائیت همواره عنوان می‌کنند که در ابراز باورها از تقیه اجتناب داشته و امور ایمانی خود را بی‌پروا بیان می‌نمایند. باکمی تأمل در این مدعای بهائیان و بررسی منابع آنان مشخص می‌شود که مهره‌های این فرقه ضاله در مسئله کتمان عقیده از مرتبه تقیه فراتر رفته و به دروغ‌گویی متوسل شده‌اند.
در حقیقت، کتمان باورها باهدف فریب و اغوای عمومی، جزء جدانشدنی فرقه‌های تشکیلاتی-جاسوسی است و به این سبب مهره‌های فرقه ضاله بهائیت هیچ‌گاه در کم و کیف باورهای خود صداقت ندارند. جالب است بهائیان تقیه را که برای حفظ جان صورت می‌گیرد به‌شدت مورد ذم و نکوهش قرار می‌دهند درحالی‌که اظهارات کذب خود را پیرامون باورهای فرقه‌ای‌شان نادیده می‌گیرند.
این رویه یعنی مخفی‌کاری در فعالیت‌های فرقه‌ای و کتمان باورها، مسئله‌ای بسیار ریشه‌دار در بهائیت است تا آنجا که طبق نوشته‌های مهره‌های این فرقه، عبد بها، در ماه رمضان صیام می‌کرد و عید فطر را برقرار می‌داشت. همچنین وی برای اغوای مسلمانان، از مسافران بهائی حاضر در حیفا می‌خواست تا در اعیاد اسلامی شرکت کنند(«خاطرات بدیع بشرویی»، پیام بهائی، شماره ۱۹۳، صص ۲۴-۲۰، دسامبر ۱۹۹۵).
عبد بها درحالی اعمال مذکور را انجام می‌داد که در باطن و به‌محض به دست آوردن فرصت مروج دین ساختگی پدرش بود. دینی که در آن، بها، پدر وی به‌عنوان خالق و خدا مورد پرستش قرار می‌گرفت و احکام دین مبین اسلام منسوخ قلمداد می‌گشت. حال بهائیان باید پاسخ دهند چرا عبد بها از در صدق با مسلمانان حیفا وارد نشد و به‌دروغ، به‌گونه‌ای وانمود کرد که گویا پایبندی به احکام اسلامی دارد؟
در حال حاضر صفحات بسیاری با موضوعاتی چون روانشناسی، تربیت کودک و تصاویری از زندگی شخصی توسط مهره‌های فرقه ضاله بهائیت در فضای مجازی راه‌اندازی شده که آنان سعی می‌کنند تا با این موضوعات، پوششی برای فعالیت‌های تشکیلاتی خود داشته باشند و راحت‌تر با افراد ارتباط برقرار کنند.
