به گزارش پایگاه خبری مفاز، بهائیت برای افزایش اثرگذاری و ايجاد بسترهای لازم برای بالا بردن آمار بهائيان، نیاز به تأثیرگذاری حداکثری بر اقشار مختلف جامعه دارد. از این رو، تبلیغاتش را در پوششی قرار داد که برای مردم، مثبت و سودمد به نظر برسد.
بهائیان با ادعای انسان‌دوستی و دغدغه‌مندی برای آموزش، خواهان برگزاری دوره‌های آموزشی مختلف در سطح جهان هستند. حتی بعضاً که با بهائیان به جرم‌های مختلف برخورد می‌شود، رسانه‌های بهائی و ضدایرانی، مظلومانه جرم این بهائیان را «بهائی بودن» یا حتی برگزاری کلاس‌های آموزشی عنوان می‌کنند.
«طرح روحی» یکی از دوره‌های آموزشی مورد علاقه بهائيان است که تفکرات بهائی را قدم به قدم به مخاطب آموزش می‌دهد. کتاب‌های دوره آموزشی روحی، به نحوی تدوین و تألیف شده‌اند که فکر مخاطبان را تحت تأثیر قرار دهد و بیشترین اثرگذاری را داشته باشد.
در ادامه تنها یک مثال از تحریف تاریخ که تشکیلات بهائیت به عنوان آموزش به خورد مردم می‌دهد، عنوان می‌شود. چهارمین کتاب طرح روحی، به بررسی تاریخ ایجاد بابیت و بهائیت و مثل همیشه تأکید بسیار بر لزوم تبلیغ در بهائیت می‌پردازد.
در این کتاب که در آن به تخریب و توهین به اعتقادات تشیع پرداخته شده، دروغگویی بهائیت مبنی بر احترام به عقاید مختلف، کاملاً نقض می‌شود. این کتاب آموزشی، علمای مسلمان را «حسود» و «موقعیت‌طلب» خوانده و در ادامه با توهین درباره «امیرکبیر» می‌نویسد: «در آن زمان صدراعظم ایران، مردی خودخواه و بی‌کفایت و نالایق بود. او می‌ترسید که اگر حضرت باب به طهران وارد شوند و با محمدشاه ملاقات کنند، مقام و موقعیت خویش را از دست خواهد داد.»(۱)
این تهمت و توهین‌های ناروا، به خاطر بغضی است که بابی‌ها و بعد از آن بهائیان، از این خادم ملت در سینه پرورانده‌اند و انقدر برایشان حائز اهمیت است که با ارائه تمرین و پرسش سعی می‌کنند آن را ملکه ذهن افراد کنند! بنابراین در صفحات بعد، سؤالاتی در مورد حسادت علمای مسلمان از مخاطب پرسیده شده یا از افراد می‌خواهند توهین کردن را یاد بگیرند! به این صورت که در تمرینی از کتاب آمده: «چه کلماتی می‌تواند شخصیت صدراعظم ایران را که باعث تبعید حضرت باب شد، توصیف کند؟» از این قبیل سؤالات به شیوه‌هایی مختلف اعم از تشریحی، جای خالی، تمرین در قالب نمایش و… در جای جای کتاب گنجانده شده‌است.
امیرکبیر در کنار تمام خدمات ارزنده فرهنگی و اجتماعی‌اش، سعی داشت همواره از کشور و مردم ایران، در مقابل نفوذ بیگانگان و دشمنان محافظت نماید و همین بود که با تیزبینی، سردمداران بابیت را شناسایی و با خرابکاری‌های آنان مقابله کرد، اما بهائیت به جای تقدیر از این انسان والامقام که فعالیت‌هایش به صلح و انسان‌دوستی نزدیک‌تر است، به طرفداری از بابیان وحشی و خونریز، اینچنین کمر به دشمنی با وی بسته است.
پی‌نوشت:
(۱)مؤسسه روحی، کتاب چهارم، ص ۳۷.
