پایگاه خبری مفاز – موسس این مکتب پائولو کوئیلو است. کتابهای قصه اش در اکثر کشورهای دنیا ترجمه شده است. اهل برزیل بوده و در سال 1947 متولد شد. احساسات شدید ضد مذهبی دارد. وی در دوره جوانی سه بار در بیمارستان روانی بستری شده است. اعتیاد بسیار بالایی به مواد مخدر دارد. چند بار دست به خودکشی زده است.
به خاطر بازی در نمایش های سکسی و غیر اخلاقی زندانی شد. رهبران دولت اششغالگر قدس از او و عقایدش حمایت کردند. به طرق مختلف او و کتابهایش را تبلیغ کردند. در سرزمینهای اشغالی از پر فروش ترین ها بوده است. در سال 2000 در اجلاس سالانه جهانی سازی داووس میهمان افتخاری بود. شیمون پرز رئیس رژیم صهیونیستی به او گفت: «عرفانی که تو ساخته ای در خاورمیانه برای ما بسیار مفید است.»
در سال 2000 از طرف مؤسسه گفتگوی تمدنها به ایران دعوت شد و ادعا کرد که از طرف مسئولین وقت ایران هدایای گرانبهایی گرفته است. محتوای مکتب او بدین قرار است: همه راههای ممکن برای رسیدن به هدف تجویز شده است. افراد برای عارف شدن به هر شکلی که می خواهند می توانند عمل کنند و هر راهی را که بخواهند می توانند طی کنند. برای رسیدن به معنویت، دوری از هر گونه قید و بند اخلاقی و جنسی سفارش شده است. يعني آزادي مطلق جنسي.
پائولو کوئیلو معتقد است که بشر هر چه را که خواست بپرستد و هر طوری که خواست بپرستد. اگر انسان خودش تصمیم بگیرد و راه غلط را برود، بهتر از این است که به حرف بزرگان و عقلا گوش کند و راه درست رابرود. در کتابهایش شرابخواری و خودکشی و رذالتهای اخلاقی تحسین شده است. او عرفان و معنویت را مساوی با لذایذ و راحتی ها معنی می کند. گریز از دین و دستورات الهی را راه نجات می داند.
