پایگاه خبری مفاز – این مکتب توسط «باگوان شری ساتیا سای بابا» یا «سوآمی ساتیا سای بابا» پایه گذاری شد. وی در سال 1926 در هند متولد شد. در چهارده سالگی مدعی شد که از طرف خداوند برای هدایت انسانها آمده است.
معجزه اش را تحول درون انسانها می دانست. اصول دعوتش عبارتند از حقیقت، پرهیزگاری، صلح و آرامش، عشق، پرهیز از خشونت. او عصاره همه ادیان را دعوت به این پنج اصل می داند. می گوید از همه راهها می توان به خدا رسید. به عبارت دیگر انسانها از هر راهی که احساس کنند به هدف می رسند می توانند بروند.
سای بابا برای دعوت خود معبد بزرگی بنام «پراشانتی نیلا یام» به معنی «آشیانه صلح برین» برپا کرد. در این معبد برای اعیاد مذهبی همه ادیان مراسم برپا می شود.
وی می گوید: «من روحانی دین خاصی نیستم و برای دین خاصی نیامده ام. بلکه آمده ام تا هندو و مسیحی و مسلمان تبدیل به هندوی بهتر و مسیحی بهتر و مسلمان بهتری بشود. گرایش به دین من با گرایش به سایر ادیان منافات ندارد.» سای بابا می گوید: «خدا، همان رفتار صحیح است.» «همه انسانها جزئی از خدای واحد هستند.» «شما همه سلولهای زنده ای در بدن خداوند هستید.»
این مکتب در ایران تبلیغ می شود و پیروانی دارد. از اشکالات عمده این مکتب این است که از خداوند تعریف نادرستی ارائه می دهد. راه رسیدن به خدا را مشخص ننموده است بطوریکه هر کس از هر راهی که بخواهد می تواند برود.
و این به معنی ایجاد انحراف و پراکندگی در رفتارهاست. هر کس می تواند با پیروی از شهوات و گمراهی ها ادعا کند که به سوی خدا می رود. سای بابا به دروغ ادعای پیامبری می کند. وی با این دستورات انسانها را مجاز می کند تا به نام دین و خدا پرستی دست به هر عملی بزنند. بنظر مي رسد چنين افكاري در طول تاريخ باعث پيدايش شرك و عبادت غير خدا شده است.
