2

منجی عرفی شده در چشم انداز مسیحیان صهیونیست شده (1)

  • کد خبر : 20133
  • ۰۲ مرداد ۱۴۰۰ - ۱۰:۴۴
منجی عرفی شده در چشم انداز مسیحیان صهیونیست شده (1)
آغاز عرفی شدن جامعه مسیحی با ابداعات دینی پولس، و بروز جدی آن در باورها و عملکردهای صهیونیسم مسیحی از مباحث جدی این مقاله بود که نقطه تمرکز آن در آموزه منجی گرایی ترسیم شد.

پایگاه خبری مفاز – صهیونیسم مسیحی جنبشی نوظهور است که با ابزارانگاری آموزه های دینی به منظور دستیابی به اهداف سیاسی، اقدام به عرفی سازی جامعه دینی مسیحی۔ یهودی نموده است. منجی گرایی به مثابه آموزهای کانونی در باورهای این جنبش، با فاصله گرفتن از منجی ناب و آموزه های مسیح، شکلی عرفی به خود گرفته و در عمل در اختیار اهداف رژیم صهیونیستی در منطقه خاورمیانه قرار گرفته است.

پرداختن به آموزه منجی در حوزه نظر (باور) و حوزه عمل (انتظار و زمینه سازی ظهور منجی) از نگاه مسیحیان صهیونیست شده و نقد آنها با معیار منجی ناب دینی (مهدویت) از مباحث تحت پوشش مقاله حاضر می باشد.

 بیان مسأله
مسیحیان صهیونیست شده به آن دسته از باورمندان به آیین مسیحیت اطلاق می شود که گرایش های صهیونیستی یافته و پایگاه های قدرت، ثروت و اطلاعاتی را در سرتاسر اروپا و آمریکا به هدف پاسداری از کیان اسرائیل در اختیار گرفته اند. این گروه از مسیحیان، جنبش سیاسی نوینی را بنیان نهاده اند که با عنوان “مسیحیت صهیونیستی”(Zonst Chrstanty) روند عرفی سازی (Secularzaton) جوامع دینی مسیحی یهودی را پی گرفته و با استفاده ابزاری از آموزه های دینی با محوریت منجی گرایی، به منجی عرفی (Secular Savor) باورمند شده و در لوای آن می توانند اهداف سیاسی خود را در منطقه خاورمیانه و جهان برای مقابله با اسلام سیاسی (Poltcal slam) دست یافتنی کنند. در این مقاله ضمن واژه شناسی عرفی شدن (سکولاریسم) و جنبش صهیونیسم مسیحی، منجی عرفی تشریح شده و نقد آن به منجی ناب (مهدویت در اسلام) صورت خواهد گرفت.

از نظر واژه شناسی و تاریخی، واژه عرفی شدن از اصطلاح لاتینی Saecularum یا Saeculum به معنای قرن و سده گرفته شده است و به زمان حاضر و اتفاقات این جهان در مقابل ابدیت اشاره دارد. پیش تر از دهه های اخیر، در زبان عربی، “لا دینی” معادل عرفی شدن قرار داده می شد اما اخیرا از واژگان “علمانیة” و “علمانیة” استفاده می شود. به این توضیح که برخی از نویسندگان با باور به اینکه در جوامع عرفی، “علم” نقش اساسی را ایفاء می کند، علمانیه را ترجیح میدهند و برخی دیگر به زعم اینکه جوامع سکولار به “عالم” توجه بیشتری دارند، علمانیه را مناسب تر تشخیص داده اند. عادل ظاهر نویسنده عرب، در کتاب الأسس الفلسفیة للعلمانیه می نویسد: “بسیاری از اندیشمندان عرب، واژه علمانیه را به کسر عین می خوانند که اشاره به ارتباط داشتن با واژه علم دارد اما این مطلب خطا نیازمند اصلاح است، زیرا واژه “علمانیه” از “عالم” مشتق شده است نه “علم” و تلفظ صحیح این واژه علمانیه است که عین و لام آن مفتوح می باشد. در کتاب های معاصر ما اگر بخواهند به علمی شدن اشاره کنند از واژه “علموى” استفاده می کنند که البته از نظر اشتقاق لغوى علموی از علم بدست نمی آید. پس بهتر است از واژه “علمانی” بهره جوییم.” (1)

نخستین بار، واژه عرفی سازی در اواخر سده سوم، برای توصیف روحانیون مسیحی به کار رفت که گوشه نشینی رهبانی را به سمت زندگی در دنیا ترک می گفتند. در کلیسا در سده های میانه، روحانیونی که در این دنیا خدمت می کردند و به زندگی مردم نظم و ترتیب می دادند به نام دنیوی و منظم خوانده می شدند. کشیش های روستا، اسقفها، سر اسقفها، کاردینال ها و پاپها در جرگه روحانیون دنیوی (عرفی) بودند. (2)

شاینر سابقه تاریخی واژه های عرفی شدن و عرفی سازی و بار معنایی این دو را بدین نحو جمع بندی می کند:

واژه انگلیسی سکولار، مشتقی است از کلمه لاتین سکیولام (Saeculum) که به معنای نسل یا یک دوره، یا روح دوران به کار می رفت و گاه بر طول یک دوره نیز دلالت داشت. بعدها این کلمه لاتین به صورت مبهمی به کار رفت، به طوری که هم به معنای یک دوره زمانی به کار می رفت که این معنا از نظر مذهبی خنثی بود و هم بر این دنیا که در کنترل شیطان است دلالت داشت، که معنای اخیر از نظر مذهبی منفی بود. در قرون وسطی مفهوم این دنیا هم تا حدی به صورت خنثی به کار می رفت، به طوری که عبارتی چون روحانی عرفی (Secular Clergy) ضدیت با مذهب را القا نمی کرد. نخستین باری که کلمه عرفی شدن با معنایی نزدیک به کاربرد امروزین آن مورد استعمال قرار گرفت، در جریان مذاکرات صلح وستفالیا بود. در آن محفل نمایندگان فرانسه، این واژه را در انتقال کنترل املاک و دارایی های کلیسا به دولت وضع کردند. در قرن هیجدهم، گروهی مدعی بودند که اصولا کلیه دارایی های کلیسا باید به دولت منتقل گردد. البته در جریان انقلاب فرانسه، این اصل به همه حوزه های زندگی تسری داده شد.

در قرن نوزدهم، مشهورترین کاربرد شناخته شده واژه عرفی شدن – به معنای ستیزه جویانه آن – توسط هولیک و سازمان آزاداندیش وی به نام جامعه عرفی مطرح شد. او برنامه اش را عرفی شدن می خواند و آن را فلسفه ای ملی برای مردم می دانست که هدف آن تنظیم امور زندگی بدون استعانت از ماورای طبیعت بود. در کنار این معنای برنامه ای و تهاجمی از عرفی شدن، معنای دیگری نیز پدید آمد که عرفی شدن را دیدگاهی میانه میدانست که نسبت به نهادها و مناسک  دینی خنثی است. رسوب تاریخی بیشتر این معانی مربوط به گذشته را می توان در واژگان “سکولاریسم” و “عرفی شدن” به صورتی که امروز متداول است ملاحظه کرد. با وجود این، مفاهیم غالب این دو واژه، که بازنمای مبارزه علیه حاکمیت کلیسا و جهان بینی مسیحی است؛ لاقید، ضدروحانی و غیر دینی هستند.

با این حال، از جنگ دوم جهانی موضع کاملا متفاوتی در بین شمار قابل توجهی از علمای الهیات دیده شده است که معتقدند عرفی شدن نه تنها تا حدی نتیجه باورهای مسیحی است، بلکه به خاطر آزادی و مسئولیتی که در شرایط عرفی بر عهده مؤمنین است، امری مطلوب و سفارش شده هم می باشد. استقلال علم و فرهنگ از جهان بینی مسیحیت، نتیجه منطقی و مطلوب تفویض مسئولیت دنیا توسط خداوند به انسان است.

بسیاری از علمای الهیات نیز عرفی شدن را به عنوان یک تحول مثبت می شناسند. در زمره اینان کاتولیک های پیشروی هستند که از جامعه عرفی با الحنی مثبت یاد می کنند و جامعه دینی قرون وسطی را پدیده ای تاریخی میدانند. اکثر این متفکران نسبتا میانه روتر کاتولیک و پروتستان، “استحاله گرایانی” هستند که معتقدند امر مقدس باید خمیر مایه جامعه عرفی باشد.(3)

نسبت عرفی سازی و عرفی شدن و عرفی

تمایز میان سه واژه فوق، که اولی ناظر به فرآیند، دومی ناظر به ایستار و سومی ناظر به ساختار است؛ در فهم بهتر ما از عرفی شدن جنبش صهیونیسم مسیحی کمک کننده است. به عبارت روشن تر، عرفی سازی فرآیند عرفی شدن، عرفی شدن ایدئولوژی توجیه گر این فرآیند و عرفی حاصل و نتیجه این فرآیند است، بنابراین میان این سه واژه ارتباط معنایی وجود دارد. عرفی سازی را می توان موضوعی جامعه شناختی دانست، در عین حال از آنجایی که این تبیین خود مبتنی بر نظریه پردازی و چارچوب مفهومی و نظام معنایی است بنابراین موضوعی مربوط به اندیشه اجتماعی و یا اندیشه سیاسی نیز به حساب می آید. از آن جا که برخی تبیین های جامعه شناختی در باب عرفی سازی بر اساس مفاهیم و مقدماتی در باب دین، انسان، جامعه و… است که حاصل آن مفاهیم و مقدمات خواه ناخواه نتیجه گیری فرآیند عرفی سازی است، این دست تبیین ها سکولاریزاسیونیستی خوانده شده است؛ یعنی تحلیل ظاهر بی طرفانه و جامعه شناختی فرآیندی اجتماعی که مبتنی بر پیش داوری و نتیجه گیری از پیش و گرایش های مشخص نظری است.(4)

پس از تحقق عرفی سازی، ساختاری حاصل می آید که از آن به عرفی شده تعبیر می شود. حاصل آمدن عرفی شده، امری نسبی است. اگر عرفی سازی را فرآیندی دارای مراحل و مراتب بدانیم که هنوز به سرانجام خود نرسیده؛ بنابراین ساختارهای موجود اجتماعی، سیاسی تنها مراتبی از عرفی شده است و حصول نهایی آن به تحقق نهایی عرفی سازی بستگی دارد و اگر عرفی سازی را فرآیندی پایان یافته، حداقل در بخش هایی از جهان تلقی کنیم در این صورت عرفی شده حاصل آمده هم صورت نهایی ساختارهای مترتب بر فرایند عرفی شده خواهد بود.

روند عرفی شدن مسیحیت

پولس را می توان از تأثیر گذار ترین شخصیت مسیحی در فرآیند عرفی سازی جامعه مسیحی برشمرد. وی که در ابتدا فردی یهودی بوده و در تعقیب مسیحیان و آزار ایشان می کوشیده است. (5) زمانی”در راه دمشق که برای دستگیری مسیحیان آن سامان عزیمت کرده بود نور مسیح را دید و آواز آن حضرت را شنید که او را به خاطر کارهایش توبیخ نمود، وی که بینائیش را در این حادثه از دست داده بود به دستور مسیح به دمشق رفت و در آنجا توسط شخصی به نام حنانیا بینائیش را بازیافت و از روح القدس پر شد! “(6) پولس پس از مسیحی شدن، هیچ اشتیاقی برای دیدن حواریون و شاگردان مسیح نداشت و اولین ملاقات وی با حواریون سه سال پس از این واقعه بود. او به اورشلیم هم نزد آنانی که قبل از من رسول بودند نرفتم بلکه به عرب شدم و باز به دمشق مراجعت کردم پس بعد از سه سال برای ملاقات پطرس به اورشلیم رفتم و پانزده روز با وی بسر بردم اما از سایر رسولان جز یعقوب برادر خداوند را ندیدم.”(7) چنین کسی تغییرات عمده ای را در باورهای مسیحیان پس از خود ایجاد کرد که تا به امروز رگه های آن را می توان به صورت کاملا عرفی شده، مشاهده کرد. از منظر عرفی، اقدامات پولس در موارد ذیل فهرست پذیر است:

نفی شریعت
پولس مدعی بود که شریعت و احکام، فقط به خاطر گناه آدم(8) نهاده شده است و حالا که با مصلوب شدن مسیح، گناه آدم پاک شد دیگر نیازی به عمل به شریعت وجود ندارد؛ “خدا پسر خود را فرستاد که از زن زاییده شد و زیر شریعت متولد، تا آنانی را که زیر شریعت باشند فدیه کند؟”(9)

این در حالی است که حضرت عیسی به روشنی و با قاطعیت مسیحیان را موظف به انجام دستورات شریعت نموده بود؛ “گمان مبرید که آمده ام تا تورات یا صحف انبیاء را باطل سازم، نیامده ام تا باطل نمایم بلکه تا تمام کنم، زیرا هر آینه به شما می گویم تا آسمان و زمین زایل نشود، همزه با نقطه ای از تورات هرگز زایل نخواهد شد تا همه واقع شود. پس هر که یکی از این احکام کوچکترین را بشکند و به مردم چنین تعلیم دهد، در ملکوت آسمان کمترین شمرده شود. اما هر که به عمل آورد و تعلیم نماید، او در ملکوت آسمان بزرگ خوانده خواهد شد.”(10) نفی شریعت و نامیدن دوره مسیحیت به عهد جدید خداوند که دیگر خبری از واجبات و منهیات الهی در آن نیست، خط تئوریک دینی را در عرصه عمومی و سیاست برای باورمندان به آیین مسیحیت را به بار آورد. این خلا باعث روی آوری مسیحیان به قدرت های این جهانی و عرفی شدند. که پولس نیز به عنوان جایگزین شریعت بدان اشاره می کند.

اطاعت بی قید و شرط از حاکمان
یکی از آموزه های پولس که در واقع تلاش وی برای پر کردن خلأ تئوریک شریعت بوده و با تعالیم حضرت مسیح در تقابلی آشکار قرار دارد، اطاعت بی قید و شرط از حاکمان است. “هر شخصی مطیع قدرت های برتر بشود، زیرا که قدرتی جز از خدا نیست و آنهایی که هست از جانب خدا مرتب شده است، حتی هر که با قدرت مقاومت نماید، مقاومت با ترتیب خدا نموده باشد… زیرا خادم خداست برای توبه نیکویی، لکن هر گاه بدی کنی بترس، چون که شمشیر را عبث بر نمی دارد، زیرا او خادم خداست و با غضب انتقام از بدکاران می کشد، لهذا لازم است که مطیع او شوی!.”(11) آموزه های پولس، بی خبر وی از عیسی و تعالیم وی را نشان می دهد. در انجیل لوقا در مورد برخورد حضرت عیسی به حاکم جائر چنین می خوانیم: “در همان روز چند نفر از فریسیان آمده به وی گفتند دور شو و از اینجا برو زیرا که هیرودیس می خواهد تو را به قتل برساند. ایشان را گفت: بروید و به آن روباه بگویید اینک امروز و فردا دیوها را بیرون می کنم و مریضان را صحت می بخشم و در روز سوم کامل خواهم شد، لیکن می باید امروز و فردا راه روم..”(12)

چنانچه مشاهده می شود، حضرت مسیح نه تنها به حاکم و پادشاه احترام نگذاشت، بلکه با صراحت وی را روباه خطاب نمود. علاوه بر این، مسیح در شب آخر، حواریون را به خرید اسلحه امر کرد؛ “پس به ایشان گفت: لیکن الآن هر که کیسه دارد، آن را بردارد و همچنین توشه دان را و کسی که شمشیر ندارد، جامه خود را فروخته، آن را بخرد.” (13)

آموزه های مسیح، در تضاد بر عرفی اندیشی مسیحیت امروز که از پولس آغاز شده است و خرید شمشیر به معنای مبارزه با قدرت دنیوی است که برخلاف آموزه های دینی شکل گرفته است.

ملعون خواندن مسیح
نفی شریعت و سرسپردگی محض به قدرت دنیوی از سوی هر انسانی، در نهایت به نفی صاحب شریعت می انجامد. پولس سرانجام در اثر برداشت نادرست از مسیحیت حضرت مسیحی را ملعون خواند. “مسیح ما را از لعنت شریعت فدا کرد، چون که در راه ما لعنت شد. چنانکه مکتوب است، ملعون است هر که بر دار آویخته شود.”(14) پولس برای تأیید حرف خود به کتاب مقدس متمسک شده که آمده است: “و اگر کسی گناهی را که مستلزم موت است، کرده باشد و کشته شود و او را به دار کشیده باشی، بدنش در شب بر دار نماند. او را البته در همان روز دفن کن زیرا آنکه بر دار آویخته شود ملعون است.”(15) بدون شک این آیه در مورد کسانی است که مرتکب جرمی شده و به خاطر آن و به فرمان شریعت به دار کشیده شده اند، نه در مورد مظلومی که در عین بی گناهی او را به دار کشیده باشند.

صهیونیسم مسیحی

امروزه جامعه مسیحی عرفی شده در قالب جنبش صهیونیسم مسیحی و باورهای آنان نمود یافته است که برای فهم بهتر آن، ناگزیریم مروری بر پروتستانتیزم کنیم که به اعتقاد ما این جنبش ریشه در این خیزش بزرگ عرفی دارد. جنبش بزرگ مسیحیان یهودی در اصل به جنبش “اصلاح دینی” در اروپای قرن شانزدهم برمی گردد. از این جنبش معمولا به “رستاخیز عبری” یا یهودی تعبیر می شود به گونه ای که نگرش های جدید به گذشته و حال و آینده یهودیان از آن نشأت می گیرد. امروزه دیگر کسی یهود را مستوجب لعن ندانسته و آنان را یاغی و سرکش و قاتلان عیسی مسیح تلقی نمی کند. و این نتیجه تفسیر عرفی از عهد جدید است.

پس از قرن شانزدهم و اصلاح دینی، اختلاف عمیق فکری در بین دو شاخه مسیحیت سنتی (کاتولیک) و مسیحیت جدید (پروتستان) پدیدار شد. پروتستانیزم در اروپا سرآغاز بزرگترین انحراف در دین مسیحیت بود. مارتین لوتر(16) رهبر جنبش اصلاح دینی در طول زندگی خود بسیار تحت تاثیر کتاب عهد قدیم (تورات) بود. وی سعی می کرد تا تفسیری از کتاب عهد جدید (انجیل) ارائه کند که مطابق با نظریات تورات باشد. این در حالی است که انجیل باید مفسر تورات باشد نه بالعکس. این مسأله در زمان خود لوتر نیز سر و صدای بسیاری کرد. الوتر در کتاب خود تحت عنوان “مسیح یک یهودی، زاده شد” (۱۵۲۳) نوشت: “یهویان خویشاوندان خداوند ما عیسی مسیح) هستند، برادران و پسر عموهای اویند. روی سخنم با کاتولیک هاست. اگر از اینکه مرا کافر بنامید خسته شده اید، بهتر است مرا یهودی بنامید.”(17)

یکی از اساسی ترین اختلافات بین کاتولیک ها و پروتستان ها در طرز تلقی از یهود و عملکرد آنها هویدا شد. به این بیان که کلیسای کاتولیک بر این باور بود که آنچه به عنوان “امت یهود” از آن یاد می شود به پایان رسیده است و پروردگار برای مجازات یهودیان به خاطر کشتن مسیح، آنان را از فلسطین به بابل تبعید نمود. کلیسای کاتولیک پیش گویی های مرتبط به بازگشت یهود را بازگشت از بابل میدانست که عملا توسط کورش پادشاه ایران تحقق یافت. ولی جنبش اصلاح پروتستان با مطرح کردن آیین “خود کشیشی” و طرد قرائت واحد کلیسا از متون دینی مقدس، به نوعی پلورالیسم دینی منتهی شد که یهودیان در کنار آنان رسمیت یافته و قدرت مانور فراوانی پیدا کردند. پروتستان ها، یهودیان را قوم برگزیده تلقی کرده و عهد قدیم را مرجع اصلی اعتقادات خویش محسوب نمودند.(18)

هدف لوتر هدایت یهودیان به آیین پروتستان بود ولی در عمل، این مسیحیان بودند که جذب یهودیان شده و به جمع حامیان یهود روز به روز افزوده شد. لذا الوتر بعدها در کتاب دیگر خود به نام دروغ گویی های یهود (1544) نفرت خود را از یهودیان بیان می کند و می خواهد که آنان را از آلمان اخراج کنند.

رضا هلال با برجسته کردن نقش جنبش اصلاح پروتستان در شکل گیری صهیونیسم مسیحی معتقد می شود هنگامی که حرکت اصلاح دینی از تبدیل آیین یهودی به پروتستانتیزم مأیوس شد شعار بازگشت یهودیان به فلسطین را برای رهایی از دست آنان مطرح ساخت و این در واقع اعلام تأسیس مسیحیت صهیونیست بود.(19) در واقع می شود اذعان کرد که پروتستان ها، یهودیان را مانع رشد عقاید خود می دیدند لذا در نیمه سال ۱۹۰۰، پروتستان ها شروع به نوشتن پیمان نامه هایی کردند که در آنها به کلیه یهودیان اخطار شده بود اروپا را به مقصد فلسطین ترک کنند و الیور کر مولOlver Cromwell  به عنوان متولی کشورهای مشترک المنافع بریتانیا که به تازگی تأسیس شده بود، اعلام کرد “حضور یهودیان در فلسطین زمینه را برای آمدن دوباره مسیح آماده خواهد ساخت. “(20)

جان لاک در کتاب تعلیقات بر رساله های پولس قدیس می نویسد: “پروردگار قادر است که همه یهودیان را در کشور واحدی جمع کند و آنان را در میهن خود در رفاه و شکوفایی قرار دهد.”

اسحاق نیوتون در کتاب ملاحظاتی درباره پیش گویی های دانیال و مکاشفات یوحنای قدیس نوشته است: “یهودیان به وطنشان باز خواهند گشت… نمیدانم چگونه این کار انجام خواهد شد. باید بگذاریم زمان این امر را تفسیر کند.” و یا ژان ژاک روسو در کتاب امیل (۱۷۹۲) آورده است: “ما انگیزه های درونی یهود را هرگز نخواهیم شناخت مگر اینکه ایشان صاحب کشوری آزاد باشند و خود مدارس و دانشگاه هایشان را اداره کنند.” امانوئل کانت نیز یهودیان را فلسطینی هایی می داند که در میان آلمانی ها زندگی می کنند.

می توان گفت مسیحیت صهیونیست در پایان قرن نوزدهم به صورت جریان عمیقی در فرهنگ غرب رسوخ نمود و از آن زمان به بعد از میدان کلام و فلسفه و ادبیات و رمز و راز به صحنه سیاست تغییر جهت داد. جریانی که هدف اصلی آن تشکیل دولت عرفی اسرائیل به منظور مقدمه ای برای ظهور دوباره مسیح عرفی بود. چرا که به باور مؤمنان یهودی و مسیحی راستین، دولت اسرائیل و تشکیل آن ریشه دینی ندارد، و تنها دولت مشروع آنان در زمان پسا ظهور مسیح محقق خواهد شد.

پروتستانیزم پسالوتری

همیشه با از دنیا رفتن رهبران انقلابات، اختلاف در نحوه پیمودن مسیر بالا گرفته و پیروان دچار تشتت می شوند. جنبش پروتستان از این مستثنی نبود. پس از لوتر، پروتستانیزم به ۳ دسته کلی تقسیم شد:

1- پروتستانیزم سنتی (Manlne Protestants)
این دسته از پروتستان ها معتقد به رفتار مهربانانه با سایرین هستند و از بقیه پروتستان ها تعصب کمتری دارند. مهمترین دسته های میان آنها مشیحایی ها، متدویست ها(یا مکتبی ها)، لوتری ها، کلیسای اصلاح طلب، اسقفی ها و… می باشد.(21)

۲- انجیلی ها (Evangelcals)
افرادی با احساس، از لحاظ مذهبی متعصب و متمایل به روش های نوین تفکر و اندیشیدن هستند. مبلغان انجیل یا “ایوانجیلیست ها” تبلیغ انجیل در سراسر جهان را به عنوان جنگ صلیبی انجام می دهند. تبلیغ کردن انجیل با روحیه جنگ های صلیبی از خصوصیات ممتاز مبلغان انجیل در آمریکا و انگلیس می باشد. آنها در دهه گذشته با دامن زدن به تبلیغات گسترده درباره تفاسیری از پیشگویی های انجیل و تبلیغ نابودی حتمی جهان در آغاز هزاره سوم توسط شبکه گسترده تلویزیون و روزنامه های خود وحشت و اضطراب را در میان مردم آمریکا گستردند. آنها همچنین با فروش کتاب، نوار ویدیو و وسایل نجات دوران جنگ آرماگدون بازار یک میلیارد دلاری در این باره در آمریکا به وجود آوردند. آنها تفسیر انجیل از سوی سایرس اسکوفیلد را با عنوان “انجیل آخر الزمان” تبلیغ می نمایند. همچنین مجموعه ای را تحت عنوان “دایره المعارف پیشگویی های انجیل درباره آخر الزمان” در سه جلد در سال ۱۹۹۹ به چاپ رسانده اند. یکی از دانشمندان مسیحی آمریکا به نام تام ماک آیور در سال ۱۹۹۹ کتاب شناسی توصیفی را درباره ۳۵۰۰ کتاب که درباره مسائل و حوادث آخرالزمان در جهان غرب به چاپ رسیده است منتشر کرد. در آمریکا ۸ حوزه علوم دینی بزرگ متعلق به پروتستان ها فعالیت دارند که مسائل مربوط به آغاز جنگ آرماگدون و حوادث آخرالزمان را به دانشجویان علوم دینی آموزش می دهند و این مراکز در آمریکا به مراکز آموزش دینی خواسته های مسیح” معروف می باشند.(22)

٣- بنیادگرایان( Fundamentalsts)
این افراد نیز در اعتقادات خود متعصب اند و تفکراتی بسیار نزدیک به یهودیان صهیونیست دارند. این گروه را در این مقاله مسیحیان صهیونیست مینامیم. فعالیت عمده این گروه پس از جنگ جهانی دوم مشهود شد.(23)

جان داربی John Nelson Darby کشیش معروف انگلستان است که گفته می شود اولین نظریه پرداز مسیحیت صهیونیسم بوده و سیروس سکوفیلد Cyrus Scufeld ، دی ال مودیه D.L. Moody و ویلیام بلاکستون Wllam Blackstone از کشیشان پروتستان آمریکایی، مبلغ آموزه های این جنبش در ایالات متحده می باشند. اثر سکوفیلد در تفسیر کتاب مقدس، تحت عنوان “انجیل مرجع سکوفیلد” حاوی حوادث تاریخی بر اساس پیشگویی های کتاب مقدس است که تمام وقایع گذشته، حال و آینده اسرائیل را شرح می دهد.(24)

ادامه دارد….

پی‌نوشت‌ها:
1- عادل ظاهر، الأسس الفلسفیة للعلمانیة، الطبعة الأولی، بیروت: دار الساقی، ۱۹۹۳، صص ۳۷ – ۳۸
2- هنری لوکاس، تاریخ تمدن، ج ۱، ترجمه عبدالحسین آذرنگ، چاپ اول، تهران: کیهان، ۱۳۹۱، ص498
3- سید حسین سراج زاده، مفهوم سکولار شدن در پژوهش های تجربی لاری شاینر، چالش های دین و مدرنیته، مباحثی جامعه شناختی در دینداری و سکولار شدن، چاپ اول، تهران: طرح نو، ۱۳۸۳ ص ۱۹ – ۲۱.
4- نقیب العطاس، اسلام و دنیوی گرایی (سکولاریسم)، احمد آرام، چاپ اول، تهران: موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران – ایران و موسسه بین المللی اندیشه و تمدن اسلامی کوالالامپور – مالزی، ۱۳۷۶، ص 44.
5- اعمال رسولان، ۳۸
6- اعمال رسولان، ۱۷: ۹ -۱
7- غلاطیان، ۱: ۱۹-۱۷
8- عقیده به گناه نخستین و تسری آن به همه انسان ها، از جمله اصولی است که اکثریت قریب به اتفاق مسیحیان بدان معتقدند. این عقیده در هیچ یک از کتب عهد عتیق سابقه ندارد و هیچکدام از پیامبران از آن صحبت نکرده اند، در هیچ یک از کتب مقدس از محکومیت همه مردم به جهنم و عذاب الهی سخن نیامده است و حضرت مسیح نیز هرگز سخنی از این عقیده به میان نیاورده است. اما با این وجود این، پولس مدعی این دکترین بوده و برای اولین بار این نظریه را مطرح کرد. شرح این عقیده: آدم در بهشت از خوردن میوه یک درخت منع شد، اما مار او را فریب داد و آدم از آن درخت استفاده کرد و بدینسان آدم که سمبل انسان ها بود، گناه کرد. خدا بر انسان ها غضب کرد و همه مردم به خاطر گناه آدم که سمبل انسان ها بوده، محکوم به جهنم هستند. از طرفی از آنجا که خداوند عادل است و نمی تواند گناه آدم را بدون دلیل ببخشد، نیاز به واسطه ای است که با فدا شدن، مردم را از زیر بار سنگین این گناه رها سازد. مسیح به عنوان یگانه پسر حقیقی خداوند (و خدای حقیقی) حاضر شد تا به لباس انسانی در آید و با تحمل درد و رنج و در نهایت به صلیب کشیده شدن، مردم را از خشم و غضب خدای پدر برهاند. (نامه پولس به فیلیپیان ۲: ۷-۸ و نامه اول پولس به قرنتیان 15: ۲۲)
9- نامه پولس به غلاطیان 4 : 4 – 5
10- انجیل متی ۵: ۱۷ – ۱۹
11- رومیان ۱۳ : 1-5
12- انجیل لوقا ۱۳: ۳۱ – ۳۳
13- انجیل لوقا ۲۲ : ۳6
14- نامه پولس به غلاطیان ۳: ۱۳
15- سفر تثنیه ۲۲: ۲۱ – ۲۳
16-لوتر کشیش و استاد فلسفه دانشگاه “ارفورت” و بانی آیین جدید پروتستان بود. وی کلیسای غرب را به دو بخش کاتولیک و پروتستان تجزیه کرد. از انحرافات کلیسا انتقاد می کرد و خواستار اصلاح کلیسا با رجوع به کتاب مقدس بود. او اعتقاد داشت که کلیسا یک مؤسسه نیست بلکه کلیسا جماعتی از مؤمنان است و سلطه دینی متعلق به کتاب مقدس است و هر مؤمن مسیحی شایستگی آن را دارد که خود کشیشی باشد که به تنهایی و بدون قیمومیت کشیشان، کتاب مقدس را بفهمد.
17- محمد صالح مفتاح، مسیحیت صهیونیستی، باشگاه اندیشه، 1383/8/13
18- رضا هلال، صهیونیست و بنیادگرای آمریکا، ترجمه: علی جنتی، ایران: ادیان، ۱۳۸۳، صص 62 – 13
19- همان، ص 64
20- همان، ص 66
21- محمد صالح مفتاح، مسیحیت صهیونیستی، باشگاه اندیشه، 1383/8/13
22- حیدر رضا ضابط، نگاهی به پیوند پروتستان و صهیونیسم، کیهان، 1382/6/24
23- محمد صالح مفتاح، مسیحیت صهیونیستی، باشگاه اندیشه، 1383/8/13
24- برای مطالعه بیشتر رک: محمد علی منصوریان، صهیونیسم مسیحی و جهان اسلام، کتاب نقد، ش ۳۲، پاییز ۱۳۸۳، صص ۲۲۳-۲۲۵.

لینک کوتاه : https://mafaz.ir/?p=20133

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0
قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.