بهائیان «ارتش پهلوی» را میانبری برای کسب قدرت می دانستند

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری مفاز، شاداب عسکری، پژوهشگر تاریخ معاصر در سمینار تخصصی نقد فرقه ضاله بهائیت با موضوع «شبکه نظامی سازمان بهائیت در حکومت پهلوی» اظهارکرد: براساس آموزها و ایدئولوژی تبلیغی بهائی نظامی گری در بهائیت جایگاهی ندارد.

وی با اشاره به اینکه حسینعلی نوری در بحث نظامی گری پیروان خود را از جنگ نهی کرده است، افزود: در کتاب انوار هدایت بهائیان که مطالعه می کنیم پاسخی فریبانه داده شده و آمده است که نظامی گری بهائیان به منظور گذراندن دوره های آموزشی شغل حرفه ای بلا منانع است به شرطی که درگیر جنگ نشوند؛ که چیزی غیر ممکن است و خلاف آنچه هست که ما در عمل در شیوه های تبلیغی بهائیان مشاهده می کنیم.

پژوهشگر تاریخ معاصر خاطرنشان کرد: بهائیان نظامی در حکومت شاهنشاهی پهلوی در تمام رسته ها حضور پررنگی داشته و مخالفی با این عملکرد صورت نمی پذیرفته است.

وی به مطالعه رفتار بهائیت اشاره و با بیان اینکه رهبران سازمان بهائیت چگونه می توانستند بر خلاف مواضعی که گذاشته شده بود، در عمل رفتار کنند و چه اهدافی را دنبال می کردند؟ گفت: آنها با معنای سازمان ایدئولوژیک بودن، هدفشان فتح سرزمین ها بود چراکه می دانستند امکان و شرایکی که حکومت را در دست بگیرند نداشتند لذا به دنبال کسب قدرت و افزایش میزان تاثیرگیری و سهم گیری از نظام بودند.

پژوهشگر تاریخ معاصر در بخش دیگری از سخنانش خاطرنشان کرد: بهائیان در دوره شاهنشاهی پهلوی هویت خود را آشکار نمی کردند.

راه رسیدن بهائیت به مشاغل بالای کشور پیوستن به ارتش بود

وی با اشاره به اینکه بهائیان به اهمیت جایگاه ارتش به عنوان مهم ترین ارکان قدرت در نظام پهلوی باور داشتند و می دانستند یکی از اصلی ترین راه رسیدن به مشاغل بالای کشور پیوستن به ارتش بود، گفت: سازمان بهائیت چون می دانستند  توان به دست گیری حکومت را نخواهند داشت در پی آن بودند که به صورت نرم قدرت را به دست گیرند.

عسکری با اشاره به اینکه 605 نفر از بهائیان شاعل در ارتش 400 نفر به عنوان کادر و 200 نفر وظیفه بودند شناسایی کردیم و بررسی روی سوابق آنها انجم شده است، اظهار کرد: رفتار آنها موید این است که می خواستند بر سیاست نفوذ کنند و به خاطر اینکه ایجاد حساسیت نشود و توجه دیگران جلب نشود، به صورت تدریجی اقدام می کردند.

بهائیت در سایه کیفیت گرایی به دنبال در دست گرفتن نبض ارتش پهلوی بودند

پژوهشگر تاریخ معاصر در ادامه خاطرنشان کرد: بهائیت کیفیت گرایی را به جای کمیت گرایی مورد توجه قرار داده بودند و  باتوجه به تعدد کم با اتخاذ سیاست ها تلاش داشتند نبض ارتش را در دست بگیرند.

عسکری با بیان اینکه در کل تعداد 65 نفر در بالاترین مناسب تیمساری قرار داشتند و این تحت شرایطی است که ما در کل امیران حکومت پهلوی که نزدیک به 2 هزار نفر هستند، 6 نفر زرتشی ، دو نفر آشوری و دو نفر اهل تسنن داشتیم، گفت: ارتش برای اینها پلی بود برای دستیای به مشاغل بالا دست و حتی در نمایندگی مجلس ردپای آنها را می بینیم.

وی با بیان اینکه بر اساس تحقیقات استخدام بهائیت براساس قانون اساسی مشروطه ممنوع بوده است، ادامه داد: در راستای حل این مشکل در سال 1313 مطرح شد که بهایئت باید دین خود را عوض و دین رایج را جایگزین نمایند و محمدرضا پهلوی این قانون را در پیش گرفت و تاکید شد که بهائیت با تغییر دین خود و مسلمان شدن به آنها درجه داده شود.

عسکری با بیان اینکه محمدرضا پهلوی از آنان به عنوان پیاده نظام و نیروی تعدیل کننده و مذهبیون ارتش استفاده می کرد، گفت: اینکه این افراد از فقر تئوری نسبت به بهائیان برخوردار بوده موید آن است بهائیان  برای به دست آوردن قدرت و در اختیار گرفتن حوزه سیاسی، نظامی و تبلیغی که اهرم های پهلوی را تشکیل می دانند؛ ارتش پهلوی را میانبری اصلی برای کسب قدرت قرار دارند.

مطالب یک مقاله باید بر اساس عنوان مقاله بیان شود

حجت حیدری چراتی، در ادامه این نشست در راستای نقد مقاله عسکری اظهار کرد: تهیه این مقاله اقدامی خوب بوده است و اینکه قبلا کاری مستقل در این زمینه انجام نگرفته بود، این مقاله به عنوان یک مدرک و اسناد می تواند علیه بهائیت کار شود و قابل درک و ارائه است.

وی با بیان اینکه این مقاله از نظر گفتاری مطالب به خوبی بیان شده است اما از نظر نوشتاری اشکالاتی بر مقاله وارد است، گفت:  یکی از اشکالات این مقاله این است که مطالب زیاد بوده و کلمات مقاله نباید از 6500 تا 7000 کلمه تجاوز کند.

حیدری چراتی به گستردگی مطالب در مقاله اشاره و بیان کرد: از این مقاله می شود سه الی چهار مقاله علمی و پژوهشی استخراج کرد.

وی عنوان کرد: با توجه به موضوع مقاله (شبکه نظامی بهائیت در حکومت پهلوی)، کل مطالب مقاله  باید بر اساس عنوان حرکت کنند، بعضی موضوعاتی که مهم است اما به بحث ارتباط ندارد وارد بحث شده است که باید حذف شوند.

حیدری چراتی با اشاره به اینکه قلمرو  و حیطه مقاله در سه دهه آخر دوران پهلوی است، اما به دهه های قبل حتی دوران قاجار نیز رفته است که ربطی به مقاله ندارد و حتی به مقاله آسیب می زند، گفت: یکی از مزایای مقاله این است که مقاله را محدود کنیم.

وی با اشاره به اینکه در پیشینه تحقیق باید به مواردی همچون اهداف تحقیق، امتیاز تحقیق شما نسبت به دیگر تحقیقات اشاره شود، گفت: در مقاله وقتی به کتاب های دیگر اشاره می کنید همان کتابها می شوند پیشینه تحقیق در صورتی که شما مطرح کردید مقاله پیشینه تحقیق ندارد و ارائه مدرک در مقاله مورد توجه قرار گیرد.

پژوهشگر و ناقد فرقه‌های انحرافی، با تأکید بر اینکه مقله نیاز به ویراستاری دارد، گفت: از تکرر مکررات جلوگیری شود، اینکه شما از عبدالبهاء صحبت می کنید و آدرس به حسین علی نوری را می دهید از اشتباهاتی است که نیاز به ویراستاری دارد.

وی ادامه داد: اینجا که مطرح می کنید بهائیت چگونه تبدیل به سازمان شد و سپس وارد بحث فلسطین و عبدالبهاء و .. می شوید این موارد به بحث سازمان مطرح نیست و کمک کردن به دولت انگلیس در زمان جنگ جهانی به مقاله ربط نداشت هرچند بحث مستقل و خوبی است و می توان به صورت جداگانه به این موضوعات پرداخته شود.

حیدری چراتی با اشاره به اینکه دکتر عسکری در وسط مقاله خود به بیان محدودیت های مقاله پرداخته است، گفت: این محدودیت ها در وسط مقاله مطرح نشود بلکه در قسمت نتیجه گیری به آن اشاره و موضوع نیز می توان در قسمت نتیجه گیری ارائه داد.

وی با بیان اینکه در مقاله آمده است که یهودیان حق ورود به ارتش شاهنشاهی پهلوی نداشتند و این خلا را بهائیان پر کردند، باید در پاورقی ذکر می شد.

پژوهشگر و ناقد فرقه‌های انحرافی تصریح کرد: وقتی مطالبی ذکر می شود باید به مخاطب آدرس داده شود و اینکه اشاره شده بهائیت در سایه شغلشان سفرهای زیادی داشتند و آموزه های خود را تبلیغ می کردند باید بیشتر به این موضع پرداخته می شد.

حیدری چراتی بیان کرد: در مجموع این اشکلات ویراستاری برطرف شود مقاله ای خوب، بروز و علمی اتفاق می افتد و بیان این اشکلات برای بهتر شدن مقاله هست نه تخریب مقاله.

هیچ یهودی به مقام تیمساری در ارتش پهلوی نرسید

شاداب عسکری در ادامه در پاسخ به نقد حیدری چراتی عنوان کرد: قطعا بیان ایرادات در راستای تقویت مقاله است اما حقیقت این است که یک مقدار اختلاف سلیقه در این راستا وجود دارد و بیان این ایرادات به اختلاف سلیقه بر می گردد.

وی تصریح کرد: در مقاله بیان کردم که هیچ یهودی حق ورود به ارتش ندارد، من نگفتم یک یهودی به مقام تیمساری رسید(هیچ یهودی به مقام تیمساری نرسید)، رضاخان تمایل به حضورشان در ارتش شاهنشاهی پهلوی نداشت.

عسکری خاطرنشان کرد: اینکه چهار مقاله در یک مقاله جمع شده به علت وسعت کار بود و اینکه ز افرادی اسم بردم اینها مصداقی بوده و قرار نیست تماما اسم آنها را ببریم.

وی عنوان کرد: در رابطه با مدرک و سند نیز در کتاب اولی که چاپ کردم، شماره تسهیل افرادی که نام بردم تاکنون 12 هزار و 26 نفر شناسایی کردم و بالغ بر 80 نفر شماره تسهیل تهیه شده و برای دیگر افراد نیز اسنادی ذکر می شود که بهائی بودنشان ثابت شود .

پژوهشگر تاریخ معاصر یادآور شد: در کتاب دوم تلاش می شود تمام نیازمندی ها منتشر شود و ابهاماتی که ممکن است وجود داشته همه را رفع و اطلاعات جدیدی قرار خواهم داد.