از جمله مواردی که وابستگان به فرقه های طریقتی به آن مدعی هستند آگاهی از مسائلی در هستی می باشد که از آن به ماورای طبیعت تعبیر می گردد این در حالی است که این سخنان چیزی جز گزافه گویی نمی باشد زیرا عارفان حقیقی و متشرع با وجود وصال به درک چنین فضایلی هرکز ادعایی در این خصوص نداشته و مدعی امورات غیبی نشده اند .
هر چند امروزه حجم وسیعی از پژوهشها و تألیفات، از سوی محققان برجسته غرب و شرق در زمینه تاریخ فلسفه و مکاتب فکری در فرهنگهای مختلف به عمل آمده است، ولی هنوز مکتب فلسفی اشراقی ایران، در هالهای از بیتوجهی قرار دارد و آنچنان که باید، شناسانده نشده است. «ولی قدر مسلم این است که ایرانیان در قدیم از یک مشرب مخصوص فلسفی که ما آن را فلسفه اشراق ایرانی مینامیم برخوردار بودهاند...». (تحقیق و بررسی در تاریخ تصوف، عباسعلی عمید زنجانی ص52)